آدم بعضی وقتها یه گندی میزنه که راست و ریس ! کردنش حتی از شستن ظرف پیرکسی که توش لـازانیا هم خورده باشی سختره!
مطمئنم برای هممون این حالت پیش اومده، ولی چیزی که مهمه گندی نیست که زدیم، اینه که چه جوری خرابکاریمون رو درست کردیم !
مثلا اگه تو بخوای ظرف پیرکسی رو که توش لازانیا خوردی به جای ابرِ ظرفشویی با سیم ظرفشویی تمییز کنی، نه تنها ظرف رو پاک نکردی، بلکه هم ظرف رو .*. کردی و رفتی ! ( یعنی خرابکاریت رو ماست مالی کردی!)
یکی از همین کارا (!) رو من چندین شب پیش انجام دادم، الان که بــِـهش فکر میکنم ، به نظرم هر کاری کردم درست بوده الا یه کار؛
اونم همون بود که داداشم میگفت:
"محبت زیادی همیشه مشکل زاست،"... ( = 
محبت است که زنجیر میشود، گــاهی)
◊¤◊¤◊¤◊¤◊¤◊¤◊¤◊¤◊¤
آدمها میتونن هر جور که دوست دارن اشتباه کنن، ولی باید بدونن که هر وقت باشه باید ط/تاوان این اشتباهشون رو بدن
داداشم میگه ...
اشتباه، مثل یه چاقوی تیز یا یه تیغ برنده تا پاره نکنه آروم نمیشه، دیگه براش فرق نمیکنه که اون پارگی تا ابد توو روحت بمونه و زجرت بده یا نمونه و نده! ، به این میگن تاوان !!!
ولی یه چیزی:ا
اگه یکی رو دیدی که بعد از اینکه خرابکاری کرد، میخنده، مطمئن باش که اون یارو یه نفر ِ دیگه رو پیدا کرده تا تقصیر خودشو بندازه گردن اون نفر دیگه... دقیقا همون کاری که من کردم !
◊¤◊¤◊¤◊¤◊¤◊¤◊¤◊¤◊¤
نوشته های دیگران()
