وقتي چيزي رو نمي شناسي نترسيدن از اون همون قدر احمقانه س كه ترسيدن. ما از مرگ چي مي دونيم؟ پشت ديوار مرگ چه خبره؟ با وجود واقعيت سنگين و مرموز مرگ زندگي رو بايد چطوري گذروند؟ وقتي
همه مون بايد بريم و هيچ گريزي نداريم آيا نبايد همه چي رو با توجه به اين واقعيت تنظيم كنيم؟ در اون صورت جاي هر چيز كجاست؟