اونقـــدر مـغـروره که حتی وقتی بــِـهش میگی: بالای چشمت ابرو ِ ، تیکه بزرگت گوشـِته!
آدمهای مغرور خیلی مغرورن! (اینم از اون حرفا بود)،
داداشم همیشه میگه: آدمایی که خودشون رو دست بالا میگیرن، دست کم نگیر.!.
از حرفش زیاد سر در نمیارم ولی به نظرم آدمهای مغرور خیلی خطرناک هستن چون به خاطر اون، هر کاری میکنن، حتی حرفی ندارن اگه همه رو از خودشون برنجونن! یعنی همه چیز و فدای خودخواهیشون میکنن.
ولی نباید غرورشون جریحه دار بشه، چرا؟ چون مغرورن!
ولی نکته ای که برام جالبه اینه که همچین آدمایی3 تا نکته مشترک دارن:
(1) اعتماد به نفس فوق العاده ای دارن، که در نتیجه این اعتماد، وجه اشتراک دومشون هم پیدا میشه،(2) با خورد کردن غرور بقیه سرگرم میشن، یعنی تا بقیه رو خورد نکنن به آرامش نمیرسن! (3) اگه نظرشون رو درباره غرور بپرسی همگی یک نظر میگن: بهتر از این نمیشه
متکبر، مغرور، خودخواه، ...
از نظر ِ آدمای صاحب این صفات، هیچ صفت بهتری وجود نداره که لایقشون باشه، ولی وای به وقتی که با یکی مثل خودشون رو به رو بشن، اونوقته که دیگه باید خر بیاری و باغالی/باقالی بار کنی و ببری تا ناکجاآباد. (منم گیر دادم به خر! خوشم میاد خــر همه جا هم نقش داره )
مغرورها تصور میکنن همه چیز به خاطر اونا به وجود اومده، دقیقا مثل خروس که فکر میکنه خورشید به خاطر قوقولی قوقوی اونه که طلوع میکنه !
با شماکه تعارف ندارم، حالم از آدمهای مغرور به هم میخوره !
x◊x◊x◊x◊x◊x◊x◊x◊x
نتیجه اخلاقی:
غرور چیز بدی نیست، البته تا زمانی که به غرور بقیه کاری نداشته باشی.
»
ی سوال: فرقی ما بین غرور و تکبر وجود دارد؟ ؟؟؟؟؟؟؟
»«
شما مغروری؟ ؟؟؟؟؟
»^«
قال الشیطان الرجیم:
Vanity: definitely my favorite sin. (!!!)
نوشته های دیگران()